روز های اخر دانشگاه

 

کاش می شد بار دیگر سرنوشت از سر نوشت

کاش می شد هر چه هست بر دفتر خوبی نوشت

کاش می شد از قلمهایی که بر عالم رواست

با محبت , با وفا , با مهربانیها نوشت

کاش می شد اشتباه هرگز نبودش در جهان

داستان زندگانی بی غلط حتی نوشت

کاش دلها از ازل مهمور حسرتها نبود

 کاین همه ای کاشها بر دفتر دلها نوشت   

 

درد و رنج را می بینم و زبانم خاموش است

پرپر شدن گلها

زیر لگدهای خشمگین طوفان

دستم از یاری کوتاه است

بهاری که پشت پنجره مانده است

از اینهمه یورش بوران

در وحشت است

آنچه باقی مانده است

بغض و اشک سرد و افسوس است

و ضجه هایی که به سبب قطع درختان سبز

همه جا بگوش میرسد

وقرمزی غروب که همه جا سایه افکنده است

این همان سرزمین زیبا و شاد منست؟