Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ₪♥ سکوت سرد♥₪Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

 

قول داده ام  

گاهـــــــی هر از گاهـــــی

فانـــــوس یادت را میان این کوچه های بی چراغ و بی چلچلـــــــه،

روشن کنم خیالت راحــــــت! من همان منـــــم؛

هنوز هم در ین شبهای بی خواب و بی خاطـــــره،

میان این کوچه های تاریک پرسه میزنم!

اما به هیچ ستاره‌ی دیگری سلام نخواهــــــم کرد 

 

میخــــــواهم عوض شوم !

 

 چرا بایـــــد دلتنگ آغوشت باشم؟

 

 میخـــــــواهم تو دلتـــــنگ آغوشَـــم باشــــی!
 

میخـــواهم آن سیــــبِ قرمزِ بالـــای درخــــــت باشـــــَم
 

 در دورتـــــرین نُـــقطه
 

 دقت کن!!!
 

 رسیدن بـــــه مَــــن آسان نیـــــست
 

 اگر هِـــمـَتـَش را نـَـــداری
 

 آسیــــبی به درخت نــــزن
 

 بـــــه همان سیــــب های کِرم خورده ی روی زمــــــین قانـــــــــــــع بــاش 

 

  

 

 

 

قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی

کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن .

از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من گذر کردم

اشکهایی را بریز که من ریختم

دردها و خوشیهای من را تجربه کن

سالهایی را بگذران که من گذراندم...

روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم

دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن

همانطور که من انجام دادم ...

بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی....